تبیین جایگاه مراکز رشد پایدار در دانشگاه‌های نظامی

اخیرا" توجه ویژه‌ای به ارتباطات انکوباتورها و پارک‌های علم و فناوری با دانشگاه‌های علوم نظامی می‌شود. در همین راستا انکوبارتورهای پایدار مقوله‌ای جدید بوده که محقق به بررسی جایگاه انکوباتورهای پایدار در دانشگاه‌های علوم نظامی پرداخته است. به عبارتی مسأله اصلی محقق مؤلفه‌های اصلی انکوباتورهای پادار در دانشگاه‌های نظامی سئوال اصلی محقق بوده است. جهت نیل به این منظور، از روش تحقیق آمیخته اکتشافی استفاده گردید؛ در بخش کیفی از رویکرد تحلیل محتوای کیفی جهت‌دار استفاده شده است. منابع مورد استفاده، مصاحبه با 10 نفر از اساتید تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌های نظامی (داعا: دافوس و دانشگاه‌های افسری آجا) در حوزه انکوباتورها بود، که با مرور چندباره و تحلیل مصاحبه‌های مکتوب شده، مؤلفه‌های انکوباتور پایدار در دانشگاه‌های نظامی شناسایی شدند. 60 واحد معنایی استخراج شدند که در قالب 13 رمز دسته‌بندی شدند. در بخش کمی تحقیق در قالب روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از طریق ابزار پرسشنامه محقق ساخته دیدگاه‌های 280 نفر از دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌های نظامی که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شده بودند، گردآوری و سپس داده ها با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) ، تجزیه و تحلیل و مؤلفه‌های انکوباتور پایدار و ملاک‌های مرتبط با هر یک از آنها اولویت بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که مؤلفه الزام آموزشی و پژوهشی پایدار با وزن نسبی 0/3 بیشترین اهمیت را در انکوباتور پایدار دانشگاه‌های نظامی دارد. و بعد از آن به ترتیب مؤلفه‌های الزام منابع پایدار با 18/ . و الزام مدیریتی پایدار با وزن نسبی 14/. قرار دارند.